เพราะแสงตะวันช่างเจิดจ้าเสียจนทำให้ดอกหญ้าดูสดใส สององค์ประกอบที่ช่วยกันทำให้ภาพหนึ่งใบดูสมบูรณ์
ดวงตะวันอาจจะไม่ทันสังเกตว่าแสงของตัวเองส่องไปถึงใครบ้าง แต่ดอกหญ้าไม่เคยรู้จักแสงอื่นใด นอกจากแสงที่ได้รับจากดวงตะวัน
แสงตะวันช่างมีความหมายเหลือเกิน มากเสียจนทำให้ดอกหญ้าไม่กล้าคิดที่จะครอบครอง เพราะกลัวจะไม่สามารถรักษาแสงตะวันไว้ และวันหนึ่งอาจจะเสียเธอไปตลอดกาล
แล้ววันหนึ่งดอกหญ้าก็ร่วงโรยไป โดยไม่เคยได้รู้เลยว่าดวงตะวันตั้งใจส่องแสงมาที่ตน เพื่อจะมองเห็นดอกหญ้าได้ชัดเจนจากที่ไกล แต่สุดท้ายสองคนก็ต้องจากกันไป โดยไม่เคยได้สื่อความในใจตลอดกาล
“ถ้ามีโอกาสอีกครั้งในวันนี้ เราควรจะทำอย่างไร”
ดอกหญ้าไม่แม้แต่จะมีสิทธิได้ถามไว้ แต่เป็นเราที่ควรจะถามตัวเอง เพราะในช่วงสุดท้ายของชีวิต คนเราจะเสียใจกับเรื่องที่ไม่เคยได้ทำ มากกว่าเรื่องที่เคยทำมา อย่ารอโอกาสหน้า โอกาสต่อไป เพราะเราต่างไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ คือโอกาสสุดท้ายของเรา 🙂
🌅 ดอกหญ้าหน้าบ้านแม่
📷 เขม 14/04/2018