ปี 2558 ผมขอยกให้เป็นปีแห่งการเดินทางเลยครับ เพราะได้มีโอกาสเดินทางไปหลายที่มาก ทั้งเดินทางท่องเที่ยว เดินทางตามรอยพระพุทธศาสนา รวมถึงเดินทางเพื่อศึกษาศิลปะและวัฒนธรรมต่างแดน เป็นปีที่ได้เรียนรู้โลกมากขึ้น และได้รู้ว่าตัวเรานั้นเล็กลีบขนาดไหน ลองสรุปคร่าวๆกับการเดินทางในปีนี้กันดูซะหน่อย
1. เริ่มต้นปีด้วยทองผาภูมิ
ทองผาภูมิคือสถานที่ตั้งของมูลนิธิอนุรักษ์ป่าตะวันตกครับ สถานที่พิทักษ์จิตวิญญาณแห่งป่า ที่เคยเขียนถึงไว้ในบทความ หลายวันหลายคืนที่ฉันตื่นในพงไพร มาคราวนี้ก็ได้เดินทางมาสวัสดีปีใหม่ และใช้ช่วงเวลาดีดีร่วมกันกับพี่รินและมิตรสหายผู้ใช้จิตวิญญาณร่วมกันอีกครั้งหนึ่งที่นี่
2. สังขละบุรี
แวะไปชมสะพานมอญที่ขึ้นชื่อลือชา หลังจากพังเสียหายไปครั้งนึงและสร้างเสร็จกลับมาเปิดใช้งานใหม่ครับ สวยงามและมีผู้คนมากมายสัญจรไปมาให้เห็น เป็นอีกแหล่งรวมวัฒนธรรมที่สวยงาม
3. เมืองเย รัฐมอญ ประเทศพม่า
ได้มีโอกาสติดตามพี่ริน และคณะเดินทางจากหลายสาขาวิชาชีพ เดินทางไปที่เมืองเยครับ เป็นการเดินทางที่วิบากสุดๆ หนักยิ่งกว่าตอนเข้าทุ่งใหญ่นเรศวร เพราะเป็นเส้นทางที่ต้องลุยเข้าป่าฝ่าดงขึ้นภูเขาไปตามถนนดินแดง ตลอดระยะทางประมาณ 50 กิโลเมตร ใช้เวลาเดินทางกว่า 8 ชั่วโมง ด้วยขบวนรถ 4WD ขับตามๆกันไปหลายคัน ตลอดการเดินทางก็ต้องมีทหารนั่งคุ้มกันพร้อมปืน M16 และระเบิด M79 ติดตัวไปด้วย เพราะเป็นพื้นที่อันตรายระหว่าง มอญ พม่า และกะเหรี่ยงครับ ทริปนี้จบลงด้วยดีไม่มีอันตรายใดๆ มีแค่เรื่องหวาดเสียวอย่างการหลงทางขับรถเข้าไปกลางค่ายพม่า การกลับออกมาถึงด่านตอนสามทุ่ม ทั้งที่ด่านปิดหกโมงเย็น หรือแม้แต่การสัมผัสไอหมอกตลอดคืนที่มารู้ทีหลังว่าคือละอองฝุ่นดินแดง ลำบากลำบนแต่ประทับใจสุดๆไปเลย
ริมชายหาดเมืองเย ที่ยังคงสะอาดและงดงาม
4. อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่
จริงๆแล้วเป็นสถานที่ที่ต้องไปทุกปีปีละสองสามรอบ เพราะเป็นสถานที่หลักที่เราใช้ในการจัดกิจกรรมของ กลุ่มใบไม้ ครับ แต่ครั้งนี้พิเศษตรงที่เราต้องรับมือกับผู้ร่วมกิจกรรมกว่าสองร้อยคน ด้วยทีมงานแค่หยิบมือเดียว เป็นการจัดค่ายที่สนุกและมันมากครับ กว่าจะสอดแทรกความรู้ และเสริมใส่ความรักในธรรมชาติให้กับเด็กๆได้นี่เล่นเอาหมดแรงไปหลายวันเลย
5. ประจวบคีรีขันธ์
รู้สึกแปลกๆเหมือนกันที่นับจังหวัดนี้ด้วย 55 เพราะจริงๆแล้วก็ย้ายมาอยู่หัวหินได้สามปีแล้ว แต่เพิ่งจะมีโอกาสแวะเที่ยวตัวเมืองประจวบฯก็เมื่อปีที่ผ่านมานี่เอง ทั้งที่ทะเบียนบ้านก็ย้านมาอยู่ประจวบฯแล้วแท้ๆ และพอได้มาจริงๆแล้วก็พบว่าตัวเมืองประจวบฯ น่าอยู่กว่าหัวหินมาก ทั้งสงบ สวยงาม และมีสถานที่มากมายให้พักผ่อนหย่อนกายในทุกๆวัน
6. ทุ่งหญ้าแห่งฟาร์มลับ กุยบุรี
หลังจากเสร็จงานแต่งงานของพี่เดียร์ พวกเราก็มุ่งต่อไปยังกุยบุรี อีกสถานที่ที่ได้เดินทางเข้าไปบ่อยๆ แต่ครั้งนี้มีมิตรสหายมากมายไปด้วยกัน ไปดูช้างดูกระทิงด้วยกัน สนุกสนานไปอีกวันตามสไตล์
7. ญี่ปุ่น
อันนี้ก็ได้ไปแบบงงๆด้วยการชวนของ เก่ง กลุ่มใบไม้ ที่มีธุระไปศึกษาดูงานกับคณะทำงานเขาใหญ่ดีจัง ประกอบกับ พีท เพชิญสุข ก็อยู่ญี่ปุ่นพอดี เลยได้ไปเที่ยวแถมพักฟรีอยู่หลายวัน ฟินไปเลย บ้านเมืองเค้าเป็นระเบียบและวางผังเมืองมาอย่างดีมากๆ ถึงจะสื่อสารกันไม่เข้าใจแต่ก็ใช้ชีวิตได้อย่างไม่ติดขัดเลย
8. เกาะพงัน Full Moon Party
เป็นคนสุราษฯแท้ๆ แต่ก็เพิ่งได้ไป Full Moon Party ครั้งแรกในปีนี้เอง แปลกใหม่ดี คนเยอะแยะเหมือนในทีวี แต่ก็สนุกดีเหมือนกัน
9. อ่าวมะนาว
ย้อนกลับมาประจวบฯอีกที กับครั้งแรกอีกแล้ว ที่อ่าวมะนาว สมกับเป็นพื้นที่ทหาร คือหาดยาวและสวยงามสะอาดตาดีมากเลย
10. ปีนัง มาเลเซีย เมืองมรดกโลก
ได้มีโอกาสไปกับทีมงานเขาใหญ่ดีจัง ไปรวมเทศกาลมรดกโลกที่ปีนัง เมืองสวยและมีจุดเด่นดี สมกับเป็นเมืองมรดกโลกทางด้านเชื้อชาติและวัฒนธรรม เพราะเป็นเมืองที่ผสมผสานคนหลากหลายเชื้อชาติไว้ด้วยกันอย่างลงตัว แถมยังได้มีโอกาสให้สัมภาษณ์กับสื่อท้องถื่นด้วยแน่ะ ตื่นเต้นชะมัด
11. ทะเลน้อย สงขลา พัทลุง
อันนี้ก็ไปแบบงงๆ ติดสอยหอยตาม เก่ง กับ พลอยลี่ ไปแชร์ประสบการณ์การทำค่ายกิจกรรมสิ่งแวดล้อมกับเด็กๆ ให้กับพี่ๆเจ้าหน้าที่ป่าไม้ที่หน่วยป่าชายเลนสงขลา ระหว่างทางวิวสวยมากๆ ประทับใจอีกทริป
12. เชียงใหม่ เชียงราย
อันนี้เป็นอีกสุดยอดทริปของปี เพราะได้เจอเพื่อนๆจากสมัยมหาลัยที่ไม่ได้รวมตัวกันนานมาก แข่งกันลางานหลายวันเพื่อมารวมตัวกันในทริปนี้โดยเฉพาะเลย สนุกสุดๆ ได้ข้ามฝั่งลาวไปเล่นคาสิโน ก็ได้เสียกันตามสบาย สนุกดี
13. ปิดท้ายด้วย อินเดีย พม่า และเนปาล
อันนี้โชคดีได้ไปกับแม่ แม่ออกค่าทัวร์ให้หมดเลย (เย้) แถมได้เปิดโลกสุดๆ เพราะเคยแต่ฟังจากคนอื่น มาตอนนี้ได้ไปสัมผัสเองกับตา ทั้งการเห็นคนลงแช่น้ำข้างๆกับที่เขาเผาศพ ทั้งศพลอยน้ำ คนขี้ข้างทาง ขอทานนับร้อยคน และพ่อค้าต่อยกันแย่งขายของ สุดๆไปเลยครับ อ่านเรื่องราวฉบับเต็มได้ที่บทความเรื่อง อินดง-อินเดีย
และนี่ก็คือการเดินทางหลักๆในปี ๒๕๕๘ ยังมีอีกหลายการเดินทางที่ไม่ได้พูดถึงในที่นี้ แต่ความประทับใจก็จะอยู่ในใจเสมอในทุกๆการเดินทางมีเรื่องราวที่จะไม่ลืม
เชื่อว่าทุกปีจากนี้ก็คงจะเป็นปีแห่งการเดินทางเหมือนเดิม แต่คำถามคงไม่ใช่ว่าไปได้ไกลแค่ไหน แต่จะไปถึงที่ไหน และไปด้วยกันกับใครต่างหากที่สำคัญ ไว้เรามาลองดูกันอีกที 🙂